Stakende werknemers

 |   |  Share: 

Het is regelmatig in het nieuws en het gebeurt bij vrijwel alle beroepsgroepen: een staking. Werknemers hebben volgens artikel 6 lid 4 van het Europees Sociaal Handvest het recht om collectief actie te voeren in geval van belangengeschillen met hun werkgever. Actuele voorbeelden zijn de stakingen bij onder andere KLM Air France en Easyjet. Maar hoe zit het met het doorbetalen van salaris tijdens een staking en welke stappen kan een werkgever ondernemen?

Loon tijdens staking

Bij de beantwoording van de vraag of bij een staking aanspraak kan worden gemaakt op salaris, moet een onderscheid worden gemaakt tussen de stakende en werkwillige werknemers.

Voor de stakende werknemers geldt dat zij in beginsel geen aanspraak kunnen maken op salaris over de periode dat wegens staking niet wordt gewerkt. Door inwerkingtreding van de Wet Werk en Zekerheid heeft een werknemer recht op loon, ook indien de werknemer gedeeltelijk of geheel de werkzaamheden niet kan verrichten. Dit is anders indien het niet verrichten van de werkzaamheden voor rekening van de werknemer behoort te komen. In de rechtspraak wordt een staking in de risicosfeer van de stakende werknemer gezien. De werkgever hoeft aldus geen loon te betalen aan een stakende werknemer.

Werkwilligen zijn werknemers die hun werkzaamheden wel willen verrichten. Of een werkwillige werknemer gewoon aanspraak op zijn loon kan maken, hangt af van het soort staking en of hij zijn werkzaamheden daadwerkelijk kan verrichten of dat hij hiertoe door de staking niet in staat is. Indien de vakbond de staking organiseert, heeft deze doorgaans het doel kracht bij te zetten aan de eisen van de werknemers ten aanzien van arbeidsvoorwaarden. Dit soort stakingen liggen in de risicosfeer van alle werknemers, omdat deze in het belang van alle werknemers worden gevoerd. In dat geval hoeft de werkgever dus ook aan de werkwillige werknemer, die geen werkzaamheden kan verrichten wegens de staking, geen loon te betalen. Bij een staking welke niet is georganiseerd door de vakbonden geldt dat de werkwillige werknemer, die geen werkzaamheden kan verrichten wegens de staking, doorgaans wel aanspraak kan maken op loon, mits hij ten aanzien van de staking als buitenstaander is te beschouwen. Dit is het geval indien de werkwillige werknemer niets met de staking te maken heeft en ook niet met de staking heeft ingestemd.

Welke stappen kan een werkgever ondernemen?

In beginsel is een staking niet onrechtmatig. Staken wordt echter onrechtmatig wanneer procedurevoorschriften niet zijn nageleefd (staking niet aangekondigd), het doel van de staking onhaalbaar is (bijvoorbeeld indien de werkgever niet kan toegeven aan de eisen van de stakers), de mogelijkheden tot overleg nog niet zijn uitgeput, onzorgvuldig is (bijvoorbeeld indien derde tevens ernstig de dupe worden van een staking) of in strijd met de cao is. De werkgever kan zich wenden tot de rechter om de staking onrechtmatig te verklaren. Het is dan ook uiteindelijk de rechter welke bepaalt of een staking rechtmatig of onrechtmatig is. Indien een staking onrechtmatig is kan een dwangsom worden opgelegd voor elke dag die de stakers niet werken. De werkgever heeft tevens de mogelijkheid een disciplinaire maatregel op te leggen richting de werknemers welke blijven staken zolang het stakingsverbod geldt.
Wordt u als werkgever geconfronteerd met een staking, neem dan contact met ons op om te kijken wat u kunt doen tegen deze staking en of u (bepaalde) werknemers moet doorbetalen of niet.



Heeft u naar aanleiding van dit artikel een vraag? Stel direct een vraag online...